“წადით აქციებზე და თქვენი თვალით ნახეთ, რაც ხდება! შეიძლება ჩვენი თეატრი დაიხუროს, მაგრამ არ ვჩივი” – მანანა კოზაკოვა

მსა­ხი­ო­ბი, მა­ნა­ნა კო­ზა­კო­ვა, ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებს ეხმაურება და ხალხს ქუჩაში გამოსვლისკენ და რეალობის ნახვისკენ მოუწოდებს.

ქალ­ბა­ტო­ნო მა­ნა­ნა, იმ თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ბრძან­დე­ბით, რომ­ლებ­მაც ქვეყ­ნის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­თვის ბევ­რი ბრძო­ლა გა­მო­ი­ა­რეთ, რო­გორ გახ­სენ­დე­ბათ ეს ყვე­ლა­ფე­რი?

– დიახ, მახ­სოვს 9 აპ­რილს თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის ბუ­ფეტ­ში ვის­ხე­დით და იმ დროს ზვი­ად გამ­სა­ხურ­დი­ამ სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის შე­სა­ხებ რომ გა­მო­ა­ცხა­და. ემო­ცი­ე­ბის გა­რე­შე ვერც ახლა ვიხ­სე­ნებ იმ შეგ­რძნე­ბას, რაც მა­შინ მქონ­და… მე ძა­ლი­ან ან­ტი­საბ­ჭო­თა ოჯახ­ში გა­ვი­ზარ­დე. ბე­ბი­ა­ჩე­მი მარ­თა­ლია მო­გუ­დუ­ლად, მაგ­რამ სტა­ლინ­ზე სულ სა­ში­ნე­ლე­ბებს ჰყვე­ბო­და. რეპ­რე­სი­რე­ბუ­ლი ოჯა­ხი იყო, ბა­ბუა და ბე­ბია ორი­ვე და­ჭე­რი­ლე­ბი იყ­ვნენ, ბა­ბუა დახ­ვრი­ტეს… ამ ის­ტო­რი­ებ­ზე გაზ­რდილ­მა სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის შე­სა­ხებ რომ გა­ვი­გო­ნე, ის წუ­თე­ბი არა­სო­დეს არ და­მა­ვი­წყდე­ბა.

იმე­დი მქონ­და ის ჯო­ჯო­ხე­თი აღა­რა­სო­დეს მობ­რუნ­დე­ბო­და, საბ­ჭო­ეთს, რუ­სეთს თავი და­ვაღ­წი­ეთ და დღეს რომ ისევ ჩემი შვი­ლის, მისი თა­ო­ბის სა­ო­მა­რია ეს ყვე­ლა­ფე­რი, მარ­თლა აღარ შე­მიძ­ლია. ძა­ლი­ან და­ვი­ღა­ლე ოღონდ სამ­შობ­ლოს სიყ­ვა­რუ­ლით, სამ­შობ­ლოს­თვის ბრძო­ლით კი არა, მე­გო­ნა, რომ რა­ღა­ცა­ზე შევ­თან­ხმდით და კი­დევ რომ ასე აგ­რძე­ლე­ბენ, ეს არის სა­ში­ნე­ლე­ბა…

რაც ყვე­ლა­ზე მე­ტად მიკ­ვირს, ჩემი თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაა. ადრე, საბ­ჭო­თა დროს ტე­ლე­ვი­ზია, გა­ზე­თი, ყვე­ლა­ნა­ი­რი სა­ინ­ფორ­მა­ციო წყა­რო გა­ტყუ­ებ­და, “გაშ­ტე­რებ­და”, გა­ზო­მებ­და, ტვინს გი­რე­ცხავ­და… ამის მიღ­მა ვი­ცო­დით, რა ტყუ­ი­ლი იყო რა მარ­თა­ლი და დღეს რომ პრო­პა­გან­დის­ტულ არ­ხებს უჯე­რე­ბენ, გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი ვარ.

გა­მორ­თე ის არხი, რო­მე­ლიც სულ გა­ტყუ­ებს, წადი აქ­ცი­ებ­ზე და შენი თვა­ლით ნახე, რაც ხდე­ბა! სხვა­თა შო­რის რუ­სე­თი პრო­პა­გან­დის მხრივ ყო­ველ­თვის ძლი­ე­რი იყო და გა­ნათ­ლე­ბუ­ლიც. მე­ცხრა­მე­ტე სა­უ­კუ­ნე­შიც კი ეს სა­კი­თხი უმაღ­ლეს დო­ნე­ზე ჰქონ­დათ, მთე­ლი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბი არ­სე­ბობ­და. შე­უძ­ლი­ათ ქვეყ­ნის მო­სახ­ლე­ო­ბის ნა­ხე­ვა­რი აშიმ­ში­ლონ, მაგ­რამ ამის­თვის უღირთ. გაზს მო­ი­პო­ვე­ბენ, ნავ­თობს, მაგ­რამ მო­სახ­ლე­ო­ბა შე­იძ­ლე­ბა იყი­ნე­ბო­დეს, ( თან ამ ქვეყ­ნის ყინ­ვე­ბი წარ­მო­იდ­გი­ნეთ) და გა­წი­რონ. ამ დროს ფულს ხარ­ჯა­ვენ ყვე­ლა ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში, გა­ზეთ­ში გავ­ლე­ნე­ბის მო­სა­პო­ვებ­ლად.

ასე­თი ხალ­ხია! ერზე არ შე­იძ­ლე­ბა ასე ხე­ლა­ღე­ბით სა­უ­ბა­რი, მაგ­რამ მა­თაც წა­ა­გეს თა­ვი­ან­თი ომი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­თვის. რუ­სეთ­შიც იყო კრი­ტი­კუ­ლი აზ­როვ­ნე­ბის ხალ­ხი, ძა­ლი­ან ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი გა­მო­დი­ო­და პუ­ტი­ნის წი­ნა­აღ­მდეგ, მაგ­რამ ხერ­ხე­მალ­ში გა­და­ტე­ხეს, პრო­პა­გან­დით შე­ა­ში­ნეს. რა­საც აქ მცი­რე მას­შტა­ბე­ბით ხე­დავთ, იქ დიდი მას­შტა­ბე­ბით იყო.
ამ­ბო­ბენ, რომ რუს ხალ­ხშიც არის ის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, რომ ჩვენ ერ­თად ვი­ყოთ, რას იტყო­დით ამის შე­სა­ხებ?

– დიახ, დამ­პყრო­ბე­ლი შემ­დეგ ყო­ველ­თვის ასეა მო­მარ­თუ­ლი, თით­ქოს უყ­ვარ­დე­ბა თა­ვის “პა­ტა­რა ძმა“… ამ­ბო­ბენ, რა გინ­დათ, თქვენ ხომ პა­ტა­რა ქვე­ყა­ნა ხართ, ვერ შეძ­ლებთ და­მო­უ­კი­დებ­ლად ყოფ­ნა­სო. ასე­თი რუ­სე­თი თვი­თონ აღარ უნ­დათ ნორ­მა­ლურ ხალ­ხს. წა­ვიდ­ნენ იმ ქვეყ­ნი­დან. ჩვენც თით­ქოს ძლივს რა­ღაც­ნა­ი­რად დავ­ლაგ­დით, რა­ღაც შე­დე­გამ­დე მი­ვე­დით და აღარ მეს­მის რა უნ­დათ! მო­სახ­ლე­ო­ბის 80 პრო­ცენტს, თა­ვად სა­ქარ­თვე­ლოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მომ­ხრე­ებ­საც კი აღარ უნ­დათ რუ­სე­თი და ეს რით ვერ გა­ი­გეს?! ევ­რო­კავ­ში­რის­კენ სვლა იმას კი არ ნიშ­ნავს, რომ გე­ოგ­რა­ფი­უ­ლი მდე­ბა­რე­ო­ბა მინ­და შე­ვიც­ვა­ლო და საფ­რან­გეთ­ში გა­ვიღ­ვი­ძო. უბ­რა­ლოდ ის წყო­ბა მინ­და… კი მეს­მის, რომ ისიც არ არის იდე­ა­ლუ­რი და უნაკ­ლო, სამ­წუ­ხა­როდ აღარ აქვთ ის იდე­ა­ლე­ბი, რაც ადრე ჰქონ­დათ, მაგ­რამ უკე­თე­სი სტრუქ­ტუ­რა არა­ვის არ მო­უ­ფიქ­რე­ბია. ჩვენ გვინ­და რაც იმათ­თან კარ­გია, ის აქ გად­მო­ვი­ღოთ.

– რა მო­ლო­დი­ნი გაქვთ, ოპ­ტი­მის­ტუ­რად ხართ გან­წყო­ბი­ლი?

– ვე­რა­ფერს გე­ტყვით, ძა­ლი­ან ვღე­ლავ. არა­ნა­ი­რი პროგ­ნო­ზი არ მაქვს, მთე­ლი ოჯა­ხი ამ ამ­ბე­ბით ვართ მო­ცუ­ლი. მა­ინც ვფიქ­რობ, რომ დი­ა­ლოგს ალ­ტერ­ნა­ტი­ვა არ აქვს… პა­სუხს კი არ ვა­რი­დებ თავს, მარ­თლა არ ვიცი რა მოხ­დე­ბა. დი­ლით ვი­ფიქ­რებ, იქ­ნებ რამე კარ­გი მოხ­დეს, გვეშ­ვე­ლოს -მეთ­ქი, მერე ისე­თი რამ ხდე­ბა, აღა­რაფ­რის იმე­დი მაქვს და ასე და­მი­დის დეპ­რე­სია ზე­მოთ-ქვე­მოთ. ძა­ლი­ან ვღე­ლავ ჩემს შვილ­ზე, შვი­ლიშ­ვილ­ზე, მო­მა­ვალ­ზე…

– თე­ატ­რე­ბის გა­ფიც­ვის შემ­დეგ რო­გო­რია თქვე­ნი დღე­ვან­დე­ლო­ბა?

– რა თქმა უნდა უმ­ძი­მე­სია, რად­გან კერ­ძო თე­ატ­რი (თე­ატ­რი სა­ხე­ლოს­ნო 42 ) ვართ და ჩვე­ნი არ­სე­ბო­ბა ბი­ლე­თის გა­ყიდ­ვა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ამ ამ­ბე­ბის გამო პრე­მი­ე­რე­ბი მოვხსე­ნით და ყვე­ლა­ფე­რი თუ დიდ­ხანს გაგ­რძელ­და, და­ვი­ხუ­რე­ბით. თუმ­ცა ამა­საც აღარ ვჩი­ო­დით, თუ ეს ვინ­მეს­თვის მა­გა­ლი­თი იქ­ნე­ბო­და… ლე­ვა­ნის სტუ­დენ­ტი, არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნი – ან­დრო ჭი­ჭი­ნა­ძე და­ჭე­რი­ლია, რაც ყვე­ლას ძა­ლი­ან გვა­წუ­ხებს. ტყუ­ი­ლად და­ი­ჭი­რეს და გი­რა­ო­თიც არ გა­მო­უშ­ვეს, თით­ქოს სად­მე გა­იქ­ცე­ო­და. აღარ ვიცი რა ვთქვა, უმ­ძი­მე­სია ეს ყვე­ლა­ფე­რი.

წყარო: ambebi.ge