20 საათი წინ
6
“რეჟიმი არ ელოდა პატიმრების მხრიდან ამხელა წინააღმდეგობას.
რეჟიმს ახლა კაგებე მართავს და როგორც რუსეთშია,
ელოდნენ, რომ დაიჭერდნენ ხალხს,
მერე ეტყოდნენ თქვი, რომ დანაშაული ჩაიდინეო,
საზოგადოებას დაანახებდნენ, რომ ნანობენო
და გამოუშვებდნენ.
ასე მოკლავდნენ საპროტესტო მუხტს.
კაგებე აქ შეცდა,
შეცდა რეჟიმიც.
დაჭერილი ადამიანების 70%,
დამოუკიდებელ საქართველოში დაბადებული ბიჭები არიან,
ამიტომ საერთოდ ვერ გაიგეს კაგებე რას ედავებოდა
და როგორ უნდა ეღიარებინათ ის დანაშაული, რაც არ ჩაუდენიათ.
არადა რუსულ მმართველობაში მოსულა:
დაგიჭერენ,
საზოგადოებას დაანახებენ, რომ დამნაშავე ხარ,
მერე შენც გაიძულებენ, რომ აღიარო დანაშაული თუ არადა წლობით გამოგკეტავენ ციხეში, ადვილია არა?
თქვი, რომ ვითომ დამნაშავე ხარ,
ნანობ და გიშვებ,
მეტი რაღა გინდა ბიჭო,
მარტივია.
ასეთია რუსული რეჟიმი.
არადა რა უნდათ და ღირსების ამბავია.
ბიჭებმა არამცთუ არ აღიარეს,
პირიქით, იქით შეუტიეს რეჟიმს,
იქით ახადეს ფარდა ამ უსამართლობას,
იქით დაუწყეს პროკურორებს და მოსამართლეებს კითხვების დასმა,
იქით ჩაახრევინეს თავი რეჟიმს,
იქით დაგვანახეს რეჟიმის სიავე,
სასამართლოს დანაშაული.
და ამ ყველაფერში,
ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია მშობლები.
მშობლების პოზიცია.
გუშინ მშობლებმა თავის გამოსვლაში ასე თქვეს:
-რეჟიმმა უნდა გაათავისუფლოს ჩვენი შვილები, თვითმმარქვია რეჟიმმა უნდა დანიშნოს ხელახალი არჩევნები.
და მე მივხვდი, რომ საქართველოს შვილებმა, სინდისის პატიმრებმა,
მოახერხეს, რომ მშობლები აალაპარაკეს საკუთარი,
მომავალი თაობის სიტყვებით.
წარმოიდგინეთ ახლა,
მშობელი ხარ,
შვილი ციხეში გამოგიკეტეს,
არაფრის გამო.
თან დაგანახეს შესაძლებლობა,
ბოდიში მოიხადონ,
აღიარონ დანაშაული (რაც არ ჩაუდენიათ, მაგრამ ვითომ რაა)
და გამოუშვებთო
და შენ ხარ დედა
ანდა მამა
და შვილი გყავს ციხეში,
და რას შვები?
რას და შვილის სიმტკიცეს უჭერ მხარს,
შვილის ღირსებას იცავ
და ამ ღირსებით,
ქვეყანას იცავ გარუსებისგან.
აღიარებდნენ ეს ბიჭები ‘ვითომ ჩადენილ დანაშაულს’,
და ეგ იყო,
საქართველოში დღეისამასიქით,
რუსულად დაიწყებოდა საქმეების შეკერვა.
დაიჭერდნენ,
ათქმევინებდნენ,
რომ ამან ჩამადენინა,
იმან დამავალა
და ვსო,
გამოუშვებდნენ.
ჰოდა ეგ ძაფი ვერ გაწყვიტა რუსულმა კაგებემ საქართველოში;
ეგ ძაფი იქცა რკინის გაუწყვეტელ ჯაჭვად და უფრო და უფრო გამტკიცდა.
ამიტომ კი,
დღეს ისტორიას წერენ
სინდისის პატიმრები,
მათი მშობლები!
ეს არაა მხოლოდ მათ თავს დატრიალებული უბედურება,
გატყდებოდნენ ისინი?
ქვეყანაში რუსული მმართველობა დამყარდებოდა.
არადა რა მოხდა?
შვილების თაობამ
არათუ გაიმარჯვა,
არამედ მშობლების თაობას დაანახა
საკუთარი სისწორე,
საკუთარი ღირსება,
მშობლები გააერთიანა
და გაერთიანებულმა მშობლებმა
დაიწყეს რუსული რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლა.
არ ვიცი რა წამი იყო ის,
არ ვიცი რა დღე იყო ის,
როცა ყველა სინდისი პატიმარმა გადაწყვიტა რომ მტკიცედ უნდა მდგარიყო და არ გატეხილიყო,
ალბათ ის წამი იყო,
თევდორე მღვდელს რომ მიაღებინა გადაწყვეტილება,
მტერს გზა ავუბნიოო;
ილია ჭავჭავაძეს წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება დააფუძნებინა;
მარო მაყაშვილი მოხალისედ წაიყვანა;
შინდისის გმირები,
გააერთიანა;
ალბათ ასეთი წამის და შვილების წყალობით გადარჩა საქართველო
და მოვიდა დღემდე,
ამიტომ ახლაც გადარჩება!
თავისუფლება რეჟიმის ტყვეებს!
დაუბრუნეთ მშობლებს შვილები
და
საქართველოს
მომავალი თაობა!” – წერს სოციალურ ქსელში სოციალური აქტივისტი ქეთი მოლაშვილი.
English (US) · 
Georgian (GE) ·