სინამდვილეში რატომ სცემა ცეკვის მასწავლებელმა 12 წლის ბავშვი

ბათუ­მის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლომ 2000-ლა­რი­ა­ნი გი­რაო შე­უ­ფარ­და ბა­თუ­მის მოს­წავ­ლე ახალ­გაზ­რდო­ბის სა­სახ­ლის ცეკ­ვის მას­წავ­ლე­ბელს, რო­მელ­მაც 12 წლის მო­ზარ­დი სცე­მა.კად­რე­ბი “ბა­თუ­მე­ლებ­მა” გა­ავ­რცე­ლა. მათი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ერთი გაკ­ვე­თი­ლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მას­წავ­ლე­ბელ­მა ბავ­შვზე არა­ერ­თხელ იძა­ლა­და, რო­გორც ფი­ზი­კუ­რად, ისე ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად და ფაქტს სხვა ბავ­შვე­ბიც ეს­წრე­ბოდ­ნენ.

მას­წავ­ლე­ბე­ლი, რომ­ლის კად­რებ­მა დი­ლი­დან სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბი მო­იც­ვა, მე­რაბ დო­ლი­ძეა. მას ცეკ­ვის მას­წავ­ლებ­ლად მუ­შა­ო­ბის 25-წლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა აქვს. ის სამ­სა­ხუ­რი­დან უკვე გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს.

“არა­ნა­ი­რი ინ­ფორ­მა­ცია ამას­თან და­კავ­ში­რე­ბით ადრე არ მქო­ნია. ვინ­მე მშო­ბე­ლი გან­ცხა­დე­ბით შე­მო­სუ­ლი­ყოს, ან წე­რი­ლით – მსგავ­სი ინ­ფორ­მა­ცია არ მქონ­და არას­დროს. არა­სო­დეს პრე­ტენ­ზია (პე­და­გო­გის შე­სა­ხებ) არ და­ფიქ­სი­რე­ბუ­ლა. ჩვენ­თან ას­წავ­ლის 2001 წლი­დან. მე­უღ­ლე უბ­რა­ლოდ ეხ­მა­რე­ბა მას. არას­რულ­წლო­ვა­ნი ბავ­შვე­ბი არი­ან ჩა­სას­ვლე­ლი ქვე­ვით და ეხ­მა­რე­ბა მას რომ ქვე­ვით ჩა­იყ­ვა­ნოს ხოლ­მე. 12 სექ­ტემ­ბრის ბრძა­ნე­ბით გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლია სამ­სა­ხუ­რი­დან. სა­მარ­თალ­დამ­ცვე­ლებ­მა მო­ი­ტა­ნეს გან­ჩი­ნე­ბა და კა­მე­რის ჩა­ნა­წე­რე­ბი ამო­ი­ღეს. შე­სა­ბა­მი­სად მოხ­და კად­რე­ბის წა­ღე­ბა” – გვი­თხრა ბა­თუ­მის მოს­წავ­ლე ახალ­გაზ­რდო­ბის სა­სახ­ლის დი­რექ­ტორ­მა თა­მარ მეს­ხი­ძემ.

“ცუდი ფაქ­ტი მოხ­და. ბო­დიშს ვიხ­დი, ვი­ნა­ნი­ებ, მაგ­რამ მა­ინც მაქ­ვეყ­ნე­ბენ… არ ვიცი, რა გი­თხრათ.. ეს ბავ­შვი მე­ო­რე ბავ­შვს სცემ­და და ამა­ზე გავ­ღი­ზი­ან­დი, წა­მო­ვარ­ტყი, ეს არის. არ ვიცი, ეს რო­გორ და­მე­მარ­თა, არას­დროს ბავ­შვზე ხელი არ ამი­წე­ვია. დედა ახა­ლი გარ­დაც­ვლი­ლი მყავ­და, ალ­ბათ ამი­ტომ ვერ შე­ვი­კა­ვე თავი. სა­ჩი­ვა­რი შე­ვი­ტა­ნე, კი…

მე­ო­რე დღეს დედა და მა­მი­და შუა რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე შე­მო­მი­ვარ­დნენ წი­ვილ-კი­ვი­ლით, ბავ­შვე­ბი შე­მი­ში­ნეს, ვთხო­ვე, რე­პე­ტი­ცია დამ­თავ­რდე­ბა და შემ­დეგ და­ვი­ლა­პა­რა­კოთ-მეთ­ქი და არ და­ი­შა­ლეს, იყო ფი­ზი­კუ­რი შე­ხე­ბაც. ეს კად­რე­ბი არ­სად გა­სუ­ლა. ამ ფაქ­ტის შემ­დეგ დი­რექ­ტორ­მა გა­მა­თა­ვი­სუფ­ლა, უბ­რა­ლოდ, მე და ად­ვო­კატ­მა მო­ვი­თხო­ვეთ, რომ არ გა­ვე­თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­ნე, სა­ნამ სა­სა­მარ­თლო არ დას­რულ­დე­ბო­და და გა­ნა­ჩენს არ გა­მო­მი­ტან­დნენ.

ად­ვო­კატ­მა სა­ჭი­როდ ჩათ­ვა­ლა მოგ­ვე­თხო­ვა, რის სა­ფუძ­ველ­ზე ვი­ყა­ვი გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი და ამას მი­ე­ცა მერე მსვლე­ლო­ბა, თო­რემ მე თავს კი არ ვი­მარ­თლებ, რა მაქვს გა­სა­მარ­თლე­ბე­ლი? ვნა­ნობ, ოჯახს დავ­დევ­დი და ვთხოვ­დი, იქ­ნებ ეპა­ტი­ე­ბი­ნათ. პირ­ვე­ლი შემ­თხვე­ვა იყო… გე­ფი­ცე­ბით, 25 წე­ლია ბავ­შვებ­თან ვარ და სა­ერ­თოდ არ ვე­კა­რე­ბი მათ, ამა­სო­ბა­ში ჩემ­თან, დარ­ბაზ­ში ჩხუ­ბიც არ მომ­ხდა­რა ერ­თმა­ნეთ­ში და ამან ცოტა გა­და­მიყ­ვა­ნა ჭკუ­ი­დან, დედა ახა­ლი მკვდა­რი მყავ­და და ესეც და­ე­მა­ტა… ბავ­შვზე ლა­პა­რა­კი არ მინ­და, მას­ზე საყ­ვე­დუ­რის თქმა არ მინ­და, ამას არას­დროს გა­ვა­კე­თებ, მათ სა­კუ­თა­რი შვი­ლე­ბი­ვით ვზრდი­დი… მშობ­ლებს არაფ­რის გა­გო­ნე­ბა არ უნ­დათ, კად­რე­ბი და­დეს და ამან უფრო გა­ამ­ძაფ­რა სი­ტუ­ა­ცია, ჩემ­გა­ნაც სა­ჩი­ვა­რი შე­ვი­და და… მოკ­ლედ, არ ვიცი…ძა­ლი­ან ვნა­ნობ”.