
ეკონომისტი დემურ გიორხელიძე:
,,გონიერი პოლიტიკური ჯგუფი საკუთარ ყოფნას
ხელისუფლებაში არ ააგებდა იმიტირებულ
კონფრონტაციაზე ქვეყნის შიგნით, არამედ, მყარ
პოლიტიკურ კონსტრუქციას ააგებდა ცხადი “თამაშის
წესებით”, მაგრამ ამას პოლიტიკური პროფსიონალიზმი
სჭირდება.
მართალია, დიდი ფული აკეთებს იმას, რასაც ვერ
აკთებს უბრალოდ ფული, მაგრამ პოლიტიკური გარემო
ყოფითი კატეგორიებიდან დანახული, – მცდარია:
შენ, შეიძლება, გგონია, რომ დიდმა ფულმა ყველა
და ყველაფრი მოისყიდა და გაანეიტრალა, მაგრამ
პოლიტიკაში შენ ვერასდროს მოისყიდი ყველას,
მოსყიდულ პოლიტიკურ ლიდერებს კი მოქმედების
დიდი თავისუფლება არასდროს აქვთ, –
მათი ნდობა პოლიტიკური მიამიტობაა,
მათი მეშვეობით ხელისუფლებაში სტაბილურად
ვერ იქნები.
შეუძლებელია, ხელისუფლებამ პოლიტიკა ააგოს
მუდმივ დაპირისპირებაზე “ოპოზიციასთან” და
პარალელურად, შეინარჩუნოს სტაბილურობა და/ან
სტაბილური პოლიტიკური ცხოვრება ქვეყანაში.
ჯერ-ჯერობით, “ოცნებამ” მოახერხა ხელისუფლებაში
დარჩენა, მაგრამ მის მიერ არჩეული გზა მას არანაირ
შანსს არ აძლევს ნორმალური პოლიტიკური ცხოვრებისა
და ხელისუფლებაში რაიმე სერიოზული საქმის
გაკეთებისა.
“ოცნების” პროპაგანდა, რომ 4 ოქტომბერს საპროტესტო
დემონსტრაციაში ხელისუფლების ყოფილი პირების
მონაწილეობა “ხალხის მხარეს” – ასახელებენ პარტიის
ყოფილ “ლიდერს” და ორგზის პრემიერ-მინისტრს
ღარიბაშვილს და უშიშროების ყოფილ მინისტრს
ლილუაშვილს, – და შეიძლება ისინი დაჭერილი იქნენო, –
ყველა პარამეტრით ეს იმ სქემის გაგრძელებაა, რასაც
ამდენი ხანია “ოცნება” იყენებს ხელისუფლებაში
დასარჩენად: ანუ მოქმედებს იმ პრინციპით, რომ
ხელისუფლებაში დასარჩენად აუცილებელია და
საკმარისია გყავდე ასეთი “რადიკალური ოპოზიცია”
და ბალანსირებდე კონფრონაციის მიჯნაზე.
მცდარზე მცდარი შეხედულებაა, ხოლო ყოფილი
მაღალჩინოსნების გამოყენება გაგრძელებაა ამ
პოლიტიკისა ფრიად საეჭვო მიზნებით: შეიყვანო თამაშში
ხალხი, რომლებიც შენ მოიყვანე პოლიტიკაში და შენვე
მართავდი (და მართავ!), შეუქმნა დაპირისპირებულების
შარავანდედი, – შეიძლება მხოლოდ ერთ მიზანს
ატარებდეს: ახლანდელ “ოპოზიციას” უკვე სეროზული
“აქციების” შემდეგ ჩაანაცვლებს ახალი “ოპოზიცია” და
მივიღებთ იმას, რაც გვაქვს, ცოტა უფრო უარესი ფორმით!
ამ დროს კი გეოპოლიიტიკური მდგომარეობა ძალზე
იძაბება, თუმცა, საკუთარ სტრატეგიაში გახლართულ
“ოცნებას” ამისთვის არ სცალია, თან “დიიპ
სტეიტს”ებრძვის. აი, აქ კი სმაილკს დავსვამდი,
ფრუნზიკას სახისა სასამართლოს ტრიბუნაზე ფილმიდან
“მიმინო”, – “…აი, კუშატ რომ ნე მოჟეტ.”